"Kimsa onun gibi gülümsemiyordu bana. Annem çok işi olduğundan çok yoruluyordu. Bazen gülmeyi unutuyordu. Ablam. 'dersim var, git başımdan' diyordu. Ninem namaz kılıyor. Tanrı'yı düşünüyordu.Babamı zaten az görüyordum. O da ikide bir, 'ben önemsiz bir memurum' diyordu. Porselen abla yorgun değildi. 'Git başımdan,' demiyordu.Önemsiz biri olduğunu da sanmıyordu." Selçuk Baran, bu defa çocuk öyküleriyle bizimle.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.