Mavi Düş Yıkık Duvar
 
Sana söyleyeceğim çok şeyim kaldığında
Birikmiş olur hatalarımız, art ardına
Değişen bir şey olmaz; gece, sen, ben öylece
Konuşmazsın, konuşmam, susmak kalır yanımda
 
Ben, sitemler dolu bir ruhun hudutlarında
Bakınıp duruyorum, mavi düş, yıkık duvar
Toprak, ağaç, bir anı, duruyor baş ucumda
Bakıyor izliyorum, sadece yokluğun var
 
Susuyorum, tavanda asılı tümcelerim
Tebessümün konuyor, soluk anılarıma
Bir ev; herhangi bir renk, bir sen, resmettiklerim
Yeni bir gün doğuyor, ayrı akşamlarıma!

HÜZÜN YOLCUSU, Asal Toktamış’ın ilk şiir kitabı. Dizelerinde, yaşamının izlerinden hüznü, sevgiyi ve acıyı arıtıp, Ahmed Arif’in deyimiyle adeta bir “yürek işçisi”
gibi işleyen Asal Toktamış, okurlarına samimi, yalın ve
ritmik bir dille sesleniyor.

Çocukluğundan günümüze uzanan o hüzünlü soğuk mevsimleri, bazen umutlu ılık rüzgârları, çocukların sevinç çığlıklarını, gözyaşlarını, Çukurova’dan İstanbul’a yorgun bir hüznü taşıyor bize Asal Toktamış.

HÜZÜN YOLCUSU, hatıraların dize dize resmedilmesidir. Acıdan, hüzünden yola çıksa da, doğayla bütünleşip hayata ve umuda tutunmayı öğretir bize.

İnci gerdanlık değildi boynunda
Dizili,
O ki; derin bir ustura izi,
Bir şarkı mırıldanırdı solgun dudaklarında;
“BU SEVDA ÖLDÜRECEK SONUNDA İKİMİZİ”

Ürkek ceylan gibi

Sekerek bastım tahtaya,

Çözmek istiyordum,

Dikenli teller arasında,

Hüzünlü kalbimle

Tahtanın arasındaki bağı,

Ayağımın birini attım basamağa,

Diğeri takıldı, duygularıma.

Yokladım, merdivenin zeminini,

Bulmak istiyordum, en eminini…

Durdum, bekledim ilk basamakta,

Çatırtılar gelmeye başladı,

Çiviyle tahtanın ilk ulağında,

Yumak yumak olan ses yığını,

Çınlıyordu, kulağımda…

Merdiven ki, ilahi semaya açık,

Sen, çıktıkça basamaklar artar,

Sonsuzluk sonsuzluğuna doğru,

İyi niyetli sağlam adımlar,

Yanlış da atılsa,

Terazi sevap tartar…

Herşeye Rağmen

kaç güzele tohum olacak yüreğin
kaç bahar yeşerecek kollarında
ve kaç şarkıya söz olacak dilin...

müteahhide mi kızmalı
izin verenlere mi
hepsine
hepsine en şiddetle
ağır ölümden beter
hepsine en şiddetle

bilmezler ağır ölümü
bilmezler beton kokusunu
ölümü bilmezler
karanlık, ağır ölümü...

Kaç sürgün yaşadım

Kalbim! Neden hala atarsın

Kırılan parçalarını Tane tane toplarsın

Taş değil, kaya değil…

Et kemikten bir cansın

Vuslata ersin ömrün Neden sürgün yaşarsın…

Gülten ve Ramazan, birlikte oluşturdukları bu kitapta, şiir severlere edebiyat alanına  ve kültürün birçok alanına model teşkil edecek bir tarzla edebiyata yeni bir soluk getirmenin çabasıyla ortak İNSAN şiirlerini topluma sunmayı hedeflemiştir…

gel gel dön, arkası da kalmaz ön.
kalem kâmilindir, selam âmilin.

gel gel ör, ardına bak da gör,
kalem kâmilindir, âlem âlimin.

hâlet-i saadet bu, devr-i beraat,

yüksekten düşen yüksekken,
senden düşendir en.

İZ - DÜŞÜM
"Araştır ve öğren:
Bir erkek nasıl filozof olur?
Anlat yalnızca kendi diyalektiğini
Çatlasın tokmak sesiyle akıllar
Dimağın düş kalemi, uçurum eskizleri
Şından ayrı anlamsız bu sevda şehirleri
Alnımı açığa çıkarsın geçen zaman
Yasaksız kelimeler parelensin yazımda
Gün, turunculuğa sevdalı vedasında
Bıraksın, hecesi kırık sevgilimi"

Özlediğimde ellerin geliyor aklıma
dokunur gibi çiçeklere
ellerinin merhameti bunlar
sevgilim kapında bahar

Ceren Yıldırım’ın üçüncü şiir kitabı olan bu eser, zamanın nabzını tutan bir şiir güncesi. Afakta tezahür eden gelişmelerin enfüsteki izlerini sürmekte. Yaşamın diyalektiğinde saklı duran şiiri ortaya çıkartmanın hakiki tek lisan olduğunu ve doğru bir iletişim yolunun ancak bu lisanla açılabileceğini söyleyen yazara göre “benlik” bilinci, beşerde hapsolduğu sanılan bir dünyadan değil ancak sanatın sonsuzlaşan evreninden çıkıp gelebilir.

“Sanatla söyle başka dilim yok benim” ya da “Ben şiir yazmıyorum şiir beni okuyor” derken bizlere, kendi benini üst bilincin dahilinde bulduğunu buyurmaktadır.

Felaketin Şehvetli Suları

İç çekişinin ardından gelirdi derin dalgalar
Uçtan içe yayılırdı huzursuz bir mavi 
Ötmezdi o vakit martılar kaçardı en göğe 
Mızrağa yerleşirdi öfkeli adamın kini 
Yetmeliydi suyun serin kucağında düşleri 
Fakat açtı kilidini tehlikeli arzuların Naiad
Islak kalbinde atıyordu yaşanmamış bir aşk 
Günlerden bir gün yorgun düşünce Poseidon 
Parladı kızın yüzgeçleri karanlık geleceğine 
O vakit talihsizliğinin çemberinde genç adam
Eğildi felaketinin şehvetli sularına 
Çekildi deniz kızının yumuşak kollarına 
Geride kalan Herkül'ün bile gücü yetmedi bu tuzağa 
Ah zavallı çocuk Hylas bulamazsın aradığını onda 
İç çekişinin ardından gelirdi derin dalgalar
Uçtan içe yayılırdı huzursuz bir mavi 
Naiad öperken sevgilisinin cansız dudaklarını tutkuyla 
Taştı Poseidon'un kızgınlığından okyanus 
Denizatları akıttı kaderin zehrini son nefesiyle 
Tutuştu kuyruğu Naiad'ın ve döndü bir küle 
Yetmeliydi suyun serin kucağında düşleri 
Ve inmemeliydi Hylas gemiden bir kova su için
Çünkü yutar aşk seni kocaman midesiyle okyanusta
Ve bazen boğulursun aşığının bir kaşık suyunda

Gönlümüzün karşı kıyısı
Hasretmizin öte taraf
Yüreğimizin köşesi
Dağların kekik kokan güzeli
Çiçekler kadar narin
Durgun bir su gibi sakin
Yaşamın, geleceğin goncası Pera
Şimdi arkanıza yaslanın, sayfayı çevirin ve şiirler
ülkesine yolculuk için hazır olun…

Vardır elbet bir sebebi,
Sensizliğimin.
Ama bil ki,
Bu üzgün hallerim senin için değildi.
Kendim içindi.
Senin gibi bir kadını,
Acaba bir daha yaşayabilir miyim ki?
Soruma cevap veremediğim içindi.
Hâlâ o sorunun bir cevabı yok.
Olmasın da zaten sorun yok.
Bu satırlardan, sorun olduğunu zannetme.
Çünkü sorun sen değilsin, yine benim.

‘Açık yara sesimiz,
Tan ağarır kan içimiz’

Yılmaz Kutlu Semiz; bir Karadeniz insanı, Çarşambalı…
Başarılı bir müzisyen, başarılı bir öğretmen…
Yaşadığı topraklardan yalnızca alan değil, veren, katan, iz bırakan; Aşık Veysel gibi uzun ince bir yolda, Muharrem gibi bozlayası, Nesimi gibi söyleyesi olan birisi…

"Elinizde tuttuğunuz kitap, Tom Clark ve Ron Padgett’ın Bun adlı ortak şiir kitabının iki farklı cevirisinden oluşuyor. İlk ceviri bonbon’da kitabın cevirmenleri olarak metne sadık kalmaya calıştık. Serbest cevirimiz bonbon’deyse yaratıcılık kanallarımızı sonuna kadar actık, Bun’ı Turkiye’nin cağdaş ve gecmiş kulturel kodlarıyla (Gezi, klasik Fars ve divan edebiyatında sevi, Turk soyut resmi, Batı-Doğu acmazı, serbest aşk) yeniden yazmaya calıştık. Bu kitap tum şair dostluklarına ve elimizden hızla akıp kaybolan genclik gunlerine adanmıştır."

Şiir konusunda iddialı olduğumu söyleyemeyeceğim. Ancak ortaokul öğrencilik günlerimden itibaren Türkçe ve Edebiyat derslerinde gördüğümüz şairlerin şiirlerinden etkilenerek dörtlükler yazma çabasına girdim. Bu çaba aralıklarla bugüne kadar devam etti. Karınca kararınca kendimi kısa dörtlüklerle ifade ettiğim çalışmalar, günlüklerimin arasında kayıtlara geçti. 
Bugün bunları bir araya getirerek kitaplaştırmayı faydalı buluyorum. En azından şiir yazmak isteyenlere cesaret veririm diye düşünüyorum. Takdir okuyucularındır. 

Azıcık helva yaptım,
Sevenler yesin diye.
Huzur, barış varken,
Kavga, savaş ne diye?

gemilere emanet ettiğim zaman
o liman bu liman olur
ıslanır kayar avuçlarımdan
bir varmış bir yokmuş olur.

UZAK KIYILARIN SEVDALILARI

Bir denizin uzak kıyılarında
İki farklı kentinde aynı ülkenin,
Gözlerinde en derin endîşe,
Hüzünlü dalgalarına dalıp gittiler.

Oynak kucağında fırtınalar denizinin;
Odysseus’un boğuştuğu dalgaların.
Sanki burgaçlarında çırpınıyordular

Aynı denizin uzak kıyılarından
Sıradağlarla ayrılmış iki kentinde,
Sağır Poseidon’a yakınıyordular
İki yürekçe, tek ruhun azâbından.
 
Olmadı, kaderlerinin uyuyan yelkenine
Kalplerinin fırtınasını bindirdiler
Ve bildik kıyılara sırtlarını döndüler
Yelkenleri kalkan oldu oklarına güneşin.
Işık oldular zifir gecelerde birbirlerine.

Bir denizin uzak kıyılarından,
Suya hasretlerini mırıldanarak yalpa yalpa
Duyarsız dalgaların âhengine öykündüler
Aya ve kararsız yıldızlara küskündüler,

Sürüklenip gittiler, bilinmedik diyarlara…

Aşiqên Welat her dikin xebat
Neftî û vejen kûlîlk û nebat”
Zozan û deşt û gaz û daristan
Kurdên ji nesla Medyan û Arî”

Aşiq dibêjin çima paş mayi”?
Bê Alo bindest parçe parçeyî
Berê Âdem hûn hebûn Ezdayî
Kurdên ji nesla Medyan û Arî”

Fidabûn jêre hezar Bav û Kal
Tirk û Ereb û Ecem’in neyar
Koçber û nefî kûştin û talan “
Kurdên ji nesla Medyan û Arî”

Xweşe mînanê Bihûşta Baqî
Bi çêje xwarin dims û celaqî
Zanyarê damê Ehmedê Xanî”
Kurdên ji nesla Medyan û Arî”

“Nikare ji sînorên xêzkirî derkeve evîn
Dîrok dê nikare ji nû ve me binivîse
Naherike kaniya kewserê, ava zelal
Gotin dê wateya xwe winda bike
Kirin û kiryar dê bê gav bimînin
Ku tu biçî lawo, ku tu jî biçî!..”

Carînan şer dikim bi nefsa xwe 
Carna dijmintiya bi siya xwe

Eynikê dinêrim dil şaş dibe 
Min ronî bike kî dikaribe

Jê şûnde êdî vejenim nema
Min behsa xwe kir negotim mirwa

Madara evîn çi dît çi nedît 
Qandê xwe vegot razên napedît

Ez vegerim dîsa destpêk û mebde 
Ez fanî me lê evîn mayînde

Gönlümün baharı soldu
Orda mevsim, kış şimdi
Dalgaların sesi durdu
Orda liman, boş şimdi
Ermedi bahara mevsim
Orda bülbül, yok şimdi
Durdu sahilin rüzgârı
Orda yelken, yok şimdi
Çalmıyor aşkın saati
Orda zaman, yok şimdi
Bakmıyor o güzel gözler
Orda sevda, yok şimdi
Tükendi aşka tahammül
Orda sevgi, yok şimdi
Soldu ak, ak olan saçlar
Canda hayat, yok şimdi…

bir akşam sofrasından uzakta
gururu incinmiş çocuk gibi
küskünlüklerdeyim,
bir anne çağırmalı diyorum beni
sofraya dönmem için
bir anne çağırmalı beni diyorum
dünyaya dönmem için.

Lâle Müldür’ün şiir yolculuğunun önemli duraklarından biri Saatler/Geyikler’dir. Akademisyen şair Emel Koşar, Lâle Müldür Şiiri-Saatler/Geyikler’in Felsefî Temelleri’nde Lâle Müldür’ün adı geçen eserinde Rainer Maria Rilke’nin Saatler Kitabı’nın ve Şeyh Gâlib’in Hüsn ü Aşk’ının izlerini sürüyor. Emel Koşar, Müldür’ün şiirlerinde geleneği dönüştürme şeklini örneklerle gösteriyor.  

....
 Üstü açık içi boş dünyanın gölgesinde
Etrafım kalabalık bir o kadar da yalnızdım
İnsan bir yol bulmalı mavera ötesinde
Güneşin terk ettiği  şubattım, azımsandım
.....
Kıvrımlı dağlarımda atlarım şahlanır
Hala tozlu dumanlıdır seferden dönmüş gibi
Bir selam çakar sonra bayırlara dört nala
Ciritçiler davet bekler sabırsızlık ziyade
Çimenlerin atlasına karışmıştır arguvan
Takvimlerden gül, mevsimlerden karanfil
Yedi yerden yedi oğul verdim yedi veren aldım ben
İyi okumalar / Baygenç Yayıncılık

Uzak eller şiirlerle daha yakın olur. Bu kitabımız bir Bulgaristan’da yaşayan Ali Peker soydaşımızın. Şiirlerinin teması ağırlık olarak sevgi üzerinedir.
“Sevgiler ölmezmiş”, denir. Doğru bir söz. Beden ölür, ama sevgi asla ölmez. Bu kitapta da anlatılanlar ağırlıklı olarak bu sevinin ölmezliği üzerine oluşmuş dizelerden meydana gelmiştir.

Şair, vatan, dostluk, aile ve Türkiye özlemini de ayrıca farklı şiirlerinde dile getirmiştir

Yeminin varlığı insanlığın varlığına hatta ilahi dinlerde daha öncesine uzanır. Zaman içerisinde değişik şekillere girse de insanların yemin etme nedenleri ve yeminin işlevleri değişmemiştir. Peki, Osmanlı şairleri niçin, nasıl ve neler üzerine yemin etmişlerdir? Bu soruların cevaplarını incelediğimiz onlarca divanda aramaya çalıştık. Aşk, hicran, özlem, sadakat, sitem, vefa ve vefasızlığın yeminlerle ifade edilmiş en güzel aynı zamanda özgün örneklerine Osmanlı şairlerinin şiirlerinde rastladık. Herhalde hiçbir sanatçı Osmanlı şairleri kadar yemini sanatla ve ince hayallerle buluşturmamış estetik bir anlayışla yoğurmamıştır. Okuyucular klasik Türk şiirindeki yeminle ilgili kullanımların yanı sıra yeminin anlam çerçevesi ve değişik kültürlerdeki tarihsel izlerini ana hatlarıyla bu çalışmada görebileceklerdir.

Nurettin Durman’ın altmış yılı aşan sanat yaşamında emek ve çileyle olgunlaştırdığı şiirlerin ele alındığı bu çalışma, okuruna çağıyla hesaplaşan hassas bir insanın duygu ve düşünce dünyasına tanıklık etmenin yanı sıra şiirin büyülü dünyasında yolculuk yapma imkânı da sunmaktadır.
Şairin yirmi şiir kitabında yer alan yaklaşık sekiz yüz şiiri ele alınmış ve ağırlıklı temalara göre değerlendirilmiştir. Aşk, hüzün, özlem, zulüm, şehir, tabiat, çocuk ve anne bu temalardan sadece bir kaçıdır. 
Bu kitapta ayrıca Nurettin Durman’ın yaşam öyküsüne, sanat hayatına ve şiir görüşüne yer verilmiştir. Bu bilgiler onun şiirlerinin anlaşılmasına katkı verecektir. Okuyucu kitapta, yalnızlaşan ve bireyselleşen günümüz insanının, özlemini çektiği insanî değerleri yaşayan bir şahsiyet bulacak; insana değer verme, dostluk, kadirşinaslık, vefa vb. değerleri hissedecektir.

İnsan; yaratılışından bu yana efsaneler, masallar, maniler ile sonrasında şiirler ve diğer edebiyat dallarıyla doğup büyümüştür. İnsan ömründe şiirin önemi su gibi çok fazladır. Kitabımıza “Çeşme” isminin verilmesi de bundan kaynaklıdır. Özbek şiirleri, berrak bir çeşmeden akan su gibi geçmişten günümüze kadar akıp gelmiştir. Ünlü edebiyatçı, bilgin Alişir Nevai bunun en önemli göstergesidir. Ondan sonra yüzlerce şair ve yazar Özbekistan edebiyat tarihinde kendine yer bulmuştur.
Şairlerin şiirlerinde müzik sesi vardır. Müzik ezgisi insan kulağına ne kadar hoş gelirse şairlerin şiirlerini okurken de insana aynı hazzı veriyor. Onun için bazı şiirlerdeki dizeler müzik ile iç içedir.
----------------------------------------
Sonbaharmış̧! Sabah anladım, 
Kapıma gelmiştir yüzü sapsarı. 
Yıllarca savaştım, hep yenik düştüm... 
Öksüz kalbim gibi güz yaprakları. 

                                                      İyi okumalar/ Baygenç Yayıncılık

Yedi güneşli bir sabahtı o

Kütüphaneye sürükledin beni,

Aklımın kutbu dışarıda güneşlerde kaldı.
Soluğunu savurmadım kitap kokusuna
Kitaplar dizildi gözlerine

Tekdüze rengi yoktu aşkın.

Mart karı sulusepken yağdı

Gidişin bir kırağı,

Güzelliğin saklı orada.

Kolayca söylenivermiş gibi görünen sözcüklerinin sert kabuğunu güç de olsa kırdım. Sonunda uçsuz bucaksız bir şiir köyünün tam ortasında buldum kendimi. Son derece girift, çapraşık ve çözümlemesi zor ama okumaya başlar başlamaz daha ilk dizelerde ökseye basmış̧ çırpınan bir serçe gibi insanı tutsak eden bir şiirle karşılaştım. Böylesine girift bir şiiri okuyanın giriftar olması yani çarpılması, çırpınması tutulması elbette kaçınılmazdı. Ve de kaleminden kelâm değil kan damlayan bir şair.

Şimdiler şimdilerde (mi) kaldı
Duygu yüklü gemiler 
Rotasız yine
Korsanlar elinde
Mavi bir denizde tutsak gönlüm
Yine kulaçlar atıyorum
Maviliklerde 

“Mavide /Mavide kalmışım.... /Sende benim mavimsin”... şiirinde olduğu gibi şair hem renklerin içinde en sevdiği maviyi sergiliyor, hem de sevgiliye açılan bir pencereyi aralıyor. Şairin ruhu sevgidir. Bu sevgide önce insan vardır. Sevgiye açılan pencerede şiirlerin dizelerinde saklıdır.

Sevgiyi yardan beklenen bir haber olarak görüldüğü gibi; bazen dağların başındaki bir tutam karın beyazlığı ile Yaşar Çal şiirlerinde okuyabilirsiniz. Şiirlerdeki sitemin de, sevginin de özleminde ayrı bir tadı var “Renkten Dizelere” kitabında. Maviye açılan pencereden dizelere akan şiirler...

16 şairin bir araya getirilmemesiyle oluşan kitap, iyi bir çevirmen ekibi tarafından çevrilmiş. Özbek sairleri, duygusal açıdan dile getireceklerini, anlatacaklarını farklı şiirlerle anlatmışlardır. Bu yönden bakılınca da Özbek sairlerin; tarihten gelen çok zengin bir kültüre sahip oldukları bilinmektedir. Bunu tüm sairlerin şiirlerinde hissedebiliyoruz.
Şiirlerde işlenen temalara bakınca şunu hemen tespit edebiliriz: Bahar, sevgi, aşk, vatan, Allah, anne, baba, ata sevgisi, toprak, coğrafya, mevsimsel özellikler ve şairlerin olmazsa olmazı sayılan gece ve şiir arzuları başta gelenler arasındadır.

Kim der ki, ‘dertlerimi yüzüme yazdım’, ancak bir şair diyebilir.

Anne yurdum, Özbekistan’ım,
Baba yurdum, Özbekistan’ım.
Barcın kızın, alp oğlanların,
Zapt ediyor bütün dünyayı.

Özbek şairi Ötkür Rahmet’in şiirlerini okurken; Türk şairi Ahmet Kutsi Tecer’in yazdığı bir şiirindeki dizelere göz atmak gerekir. “Orda bir köy var, uzakta / O köy bizim köyümüzdür / Gezmesek de, tozmasak da / O köy bizim köyümüzdür…..” Bu şiirden yola çıkarsak şair Ötkür Rahmet’e konuyu indirgemek gerekiyor. Biz onu Türkiye’de şu zamana kadar tanımamış olsak da o bizimde şairimizdir. Bundan sonra daha çok dizeleriyle bizimle olacaktır.
Ötkür Rahmet’de insan odaklı düşüncelerin şairidir. Nicelik ve nitelik şiirlerinin her dizesinde sezilmekte. “Derdimi gizledim, içime attım...” dizesi bunun en güzel örneklerinden birisidir. Onun içindir ki şairler iç dünyalarını karatmayan ve mücadeleden de vazgeçmeyen kişilerdir. Ötkür Rahmet de böyle bir şairdir.

Gel De Bana Sevmeyi Öğret

Kendin İçin

Çoğul Yalnızlıklar

Ve Beribenzer Rüzgârlar

Eğrile Büğrüle Yürüyen Sokaklar İçin

Truva Atları Ve Lacivert Kırlangıçlar

Emmesi Yarım Kalmış Bez Bebekler İçin

Bana Sevmeyi Öğret Ki

İsminin Harflerinden Tek Tek Geçeyim

Bütün İsimlerin İçinden Geçe Geçe

Kör Karanlık Gecede

Bir Seni Seçeyim

Deli kızın
Yüreği katı
Gözü karadır
Aynı zamanda sevgi doludur
Özlemleri her deme vurur
İç dünyası hep kavgalıdır
Deli kızı sevmek
Bir risk almaktır
Çünkü büyük sevdadır
Deli kız zor sever
Severse tam sever

KAVGA-AŞK VE ÖZGÜRLÜK Deli Kızı anlatan değerlerdir. Okumak, öğrenmek ve yeniye açık olmak Deli Kız’ın bir başka olmasa olmazıdır. Deli Kız barışı, sevgiyi, saygıyı ve dayanışmayı temel alan, aynı zaman haksızlığa ve adaletsizliğe isyan eden tipik bir ana Anadolu kadınıdır. Fakat Deli Kız’ın kendisine özgühandikaplar da var...

Sevmek insanı, sevmek doğayı, sevmek bir cümle alem her bir şeyi. Şair, yüreğindekileri Deli Kız’a söyletiyor, kendisi için içini yerken. Deli Kız’da dizeler başkaldırmış isyanları oynuyor, Deli Kız’ın kendisinin oynadığı gibi. Gelişmiş ülkelere kızgınlığı vardır Deli kızın. Çünkü, onlar insanları sömürüyor ve iyi bir yaşam sunmuyorlar.

Bu ülkelerin insanı, dünyayı daha fazla sömürmek içinde savaşlar çıkardığını biliyor ve kızıyor. Bütün bunların arasında şair kendi kendini sorguluyor ve yeter bu savaş diyor. Bazen de çağlayan bir ırmağın suyu gibi durulmasını kendisine telkin ediyor.

Sıdki’yam çok şükür didara erdim
Aşkın pazarında hak yola girdim
Gerçek ariflere çok meta verdim
Şimdi Hacı Bektaş pire düş oldum,
Haydar haydar... haydar dost...

Maksim Gorki “Bilim, aklın şiiridir, şiir de yüreğin bilimidir.” diyor. Bilimde aklın yolu birdir, sanatta ise duygunun ifadesi binlerdir. Sanat; kendinden taşarak çağlar, sanatçı da coşkun ve özgürdür. Sanatçı; bir çocuğun masum gözleriyle konuşurken kâh güler ağlar, kâh küser kendine. Şair; bazen durgun bir denizdir, bazen deli dalgalardır, kasırga olur yıkar, sürükler bizleri. Şairin dizeleri gün olur ilkbaharda açan çiçekler gibi şenlendirir, huzur verir, sevdalandırır yürekleri. Yahya Kemal Beyatlı’nın dediği gibi "Şiir, düşünceyi duygu hâline getirene kadar yoğurmaktır." Şiir, düşüncenin duygulara dönüşmesidir. Sanat eseri, bireysel ve toplumsal hayatın hafızasıdır. Dizeler, yaşamak için su kadar duru, nefes almak kadar temizdir.

"Biz romantik olduktan sonra dağlar güzelleşti" diyor Delacroix. Sanat; Fuzuli’nin gözüyle sevgiliyi görebilmeyi, Kul Fakir'in gönlüyle "Dostun gül cemalinde cenneti görebilmektir.” Sanat; Sıdkî Baba’nın kalp gözüyle "Bülbül olup firdevs bağında ötmek, gül için zara düş olabilmek”, dost olabilmeyi başarabilmek, kendini gerçekleştirebilmektir.
İyi okumalar / Baygenç Yayıncılık

Dünya üzerinde ruha dokunan, canlılığı ve içtenliği ile sizi saran pek az şey vardır. Şiir insan merakını canlı tutan, gizemli, gönülleri ısıtan, dertleri hafifleten, aynı özde birleştiren yanıyla milli ve manevi değerlerin taşıyıcılarından biridir. Bu eser her unsuruyla derin bir konu olan şiiri “algılama” üzerine kaleme alınmıştır.
Şiir algısı nedir?
Şiir nasıl algılanmaktadır?
Şiir öğrenilen bir tür müdür?
Konularına göre, okuyanın yaşına göre etkisi aynı mı kalır?
Türk Dili ve Edebiyatı derslerinde şiir öğretimi ve öğrenci algısının durumu nasıldır? Sorularına cevap bulmak için yola çıkılmıştır. Bu yolda öğretmenlere, öğrencilere, edebiyatçılara ve şiir sevenlere yeni bir soluk kazandırabilir. Günümüz okuruna, duygularını bulmakta ve anlamlandırabilmekte zorlanan modern insana şiiri hatırlatma çabasının sonucudur, bu kitap!

Klasik Türk Şiiri sahasında kullanılmış her bir nazım şeklinin elde bulunan hemen tüm divanların taranması suretiyle incelenip tarihsel seyrinin ortaya konması, edebiyat tarihimizin bir bütün olarak değerlendirilmesi açısından oldukça zaruridir. Altı yüz yıllık tarihi geçmişe sahip Klasik Türk şiirinin asırları aşıp günümüze kadar gelen her bir nazım şeklini biçim ve muhteva bakımından ayrı ayrı değerlendirerek ortaya çıkarmak, bu sahaya gönlünü ve ömrünü vermiş birçok araştırmacının ortak arzusudur. Bu arzu neticesinde bu çalışmamızda, tamamen millî bir nazım biçimi olarak kabul gören tuyuğ nazım şeklinin biçimsel ve tarihsel serüvenini, tespit edilen yaklaşık 1500 tuyuğu da çalışmaya katmak suretiyle ortaya koymaya çalıştık.

Şiir; insanoğlunun, hayallerinin rüyasıdır. Coşkun ırmakların çıkardığı ses, deli rüzgârların taşıdığı umut, babaların evlatlarına vasiyeti, sonsuzluğa yol alan bir kervan, sonu olmayan yolların sonunu aramak, ulaşılmaz dağlara ulaşmak, gökkuşaklarını yakalama, güneşi avuçlarında tutma düşüncesi Velhasıl şiir, gerçeklik olduğu kadar bir hayali gerçekleştirme düşüncesidir. Şiir, yazanın değil, okuyanındır. Çöle yağan yağmurdur. Kazananların değil, kaybedenlerin kazancıdır.

Şiir, sabahı beklemektir. Yıldızları yeryüzüne indirip, yeryüzüne inen yıldızlara sevgiden saraylar inşa etmektir.

Şiir, kelebeklerin kanatlarındaki mutluluk, kuşların kanatlarındaki özgürlük, aslında gökkubbenin altındaki ölümsüzlüktür.

Şiir, sevginin güllerle donatılmış bahçesi, sır olandan haber verme sanatıdır.

Şiir, sevginin de sevdanın da damıtılmış hâlidir.

Şiir, asla yalan söylemez; masal, hikâye, roman değildir.

Şiir, geçmişten geleceğe kesintisiz bir yoldur.

Önsöz ve sonsöz olarak, şiir yazılan değil, yazılacak olandır.

Güncel Sanat derginin 11. Yarışmasına katılan 100 lerce eserin arasından süzülmüş ve arınmış öykü ve şiirlerden oluşturuldu böyle bir bir kitapta. Sanat ve edebiyat toplumun gelişmesinde geleceğe olumlu yöne bakmasında büyük yararlar sağlamaktadır. Şiirden ve öyküden kısa bölümler kitabın nasıl bir kitap olduğuna dair ışık tutacaktır.

Bakışlar isyankâr,
Çeneler sıkılmış,
Ha konuştu ha konuşacak
Yumruklar.
Büyük-küçük demeden,
Hınç dolu sokaklar,
Hani “İnsan-ı Kâmildik?”
.....................................
Xxxxxx
Çok uykum var. Uzunca bir süredir çok yorgunum. Belki son sekiz- dokuz senedir kendimi iyi hissetmiyorum. Artık kafamdaki o küntlüğü ve uyuşukluğu da, kalbimin geçmek bilmeyen çarpıntısını da umursamıyorum. Gittiği yere kadar…
.........................

Bu çalışmadaki şiirler didaktik bir gayeye dönük iyimser bir anlayış içinde tasarım buldular. Ona göre de;( bilhassa lise seviyesinde), bilgilenme sürecinin haz verici bir hala dönüşümünü temsil ederler.

Yurdumuz insanı; asırlarca soylu bir kültür sana paylaşımında öncelikli ve ağırlıklı olarak nazım ifade türüyle bütünleşti. Bu itibarla$ bilimsel izlekleri dahi şiirsellik sayesinde; nesir ifadeye nazaran çok daha kolayca benimserler, hazmeder. İşte bu kitapta böyle bir fikirden yola çıkıldı.

Sinan Çaya

Sana kendimi anlatmayı şiirlerde sevdim
Bir gün sana şiir yazmasam
Sen gel bendeki huzursuzluğu göreydin
Deli kız merak eder diye nasılda üzülürdüm
Çok şiir yazdım sana biliyorsun
Her yazdıkça nasılda korkardım.

...... Aşkı, sevgiyi, yaşadığımız güzellikleri, mutlulukları, acıları, hüznü, özlemi ve hasreti anlatmaya çok önemsiyorum. Zaman zamanda doğayı kapsayan anlatımlarımla, şiire zenginlik vermeye çalışıyorum.
Doğayı kapsayan zenginlikler şiire işlenmese, şiir hep eksik veyetersiz kalır diye düşünenlerdenim. Doğa ve sevgi şiirin anasıdır...

Anadolu, sevdanın da kavganın da medeniyetinde beşiğidir. Bunu en çok şiirlerde, türkülerde dile getirmişiz.....
Şair yüreği her şeye duyarlı olur. Bunun için ezada cefada çeker. Sevginin azaldığını ya da uzaklarda olduğunu hissettiğimiz anda yaz güneşinde üşürüz. Şairin özlem dolu bakışlarında veremediği bazı şeyleri yürek kendi içine hapseder. Tıpkı Robert Peköz’de olduğu gibi.
İnsan hayalleri ile yaşar.
Hayalleriniz ve şiirsel duygularınız hiç eksik olmasın. “Hayallerle Bir Ömür” şiir kitabı da bir hayalden doğmuştur.

İyi okumalar / Baygenç yayıncılık

Rumi’den Cudiye, saz şairi Eyüp Sabri’den, Sıdkı Baba’ya, Kul Fakır’a kadar Merzifon’da yaşamış divan ve halk şairlerinin hayatlarının el yazma divan, cönk, tezkireler, araştırmalar ve derlemelerden elde edilen şiirlerinin yer aldığı kapsamlı bir çalışma.

Anadolu, kültürel ve folklorik öğelerin yoğun olduğu bir coğrafyadır. Merzifon, bu coğrafyanın ortalarında bulunan güzide bir ilçedir.
Yörenin her köşesinde anonim edebiyata, âşık edebiyatına, tekke edebiyatına ve divan edebiyatına dair değerli bilgiler çıkmaktadır.
Kırsal kesime bakıldığında anonim, âşık ve tekke edebiyatı görülürken şehirde bu türlere divan edebiyatı da dâhil olmaktadır. Maniden hikâyeye kadar anonim ürünler, âşık/saz şairi/ozan/şairler ve bunların ürünleri, tekke şairleri ve şiirleri görülmektedir.

Benim

Olmadı madame kim Şirin senin Leyla benim
Haydi ey Ferhad-ı aşk dağ senin sahra benim

Işkı zen dağ deldirir merdane sahra ölçtürür
Yâr içün dağlar yâran sen badiye peyma benim

Bir hedef kitleye seslenirken o insanların beğenilerine, hele onları sarıp sarmalamış bir alt kültür söz konusu ise, oralardan kaynaklanan değer yargılarına ve özel jargonlara rağbet etmek şartı söz konusudur. Bu duyarlılık; iletişimi ve hedef kitle tarafından yazarın kabûlünü, elbette kolaylaştırır.

Kitaptaki şiirlerin içinde epik (hamasî) şablonlara yakın düşenler var olmasına vardır; ancak didaktik (öğretici), felsefî, hattâ lirik (!) ve mizahî (*) olanlar da noksan sayılmaz. Onlar, epik söylemi tamamlayıcı bir işlev için vardırlar. Belki anılan şiirler bir bütünlük içinde, askerlik arka fonunda vûcut bulmuş her çeşit şiirsel tını ve titreşimler topluluğu addedilse yeridir….

Başta askerlik çağındakiler olmak üzere “her yaştaki gençlerimiz”in, kitaptan haz almalarını diliyorum. Dahası, içeriğin bayan okuyucuyu ayrıca ilgilendireceğini değerlendiriyorum. Cümle okurlara iyi okumalar!

Sinan Çaya

İyi göremiyorum
Yoksa gözlerim ferini mi yitiriyor

İyi duyamıyorum
Kulaklarım iletişimi mi sağlayamıyor

Hızlı yürüyemiyorum
Bacaklarım gücünü mü kaybediyor

Üretmek istemiyorum
Beynim mi yaşlanıyor

Her şeye rağmen yaşamak istiyorum
Zorluklara direnmek
İnsan olmak
Güçlü olmak mıdır, nedir?

Gözlerin sergisi şiir sergisidir aynı zamanda; çünkü onunla görür, beynimizle algılar ve yüreğimizle seslenir sözcüklere aktarırız. Dizeler arasında gizlenen imgeler, şiirlere ayrı bir anlam yükleyerek; gözlerin gördüklerini yürekli onaylamıştır.
Özlemi, sevgiyi yurdunun eşsiz güzelliklerini, dilimizin güzelliği ile herkese sesleniyor bu kitap. Yürek dokusu şiirlerle okuru buluşturuyoruz.
Baygenç Yayıncılık

Söndüremiyorum içimdeki
Bu kordan ateşi.
İyice deliye döndüm,
Sözlerinle sakinleştirsene beni Anne!

Biliyoruz ki onun şiirlerinin konusu ne olursa olsun, kalbe dokunan dizeledir. Sözcükleri yüreğinin derinliklerinden geçirdiği için “yüreğine sağlık” demek gerekir. Kitabı okuduktan sonra tüm okurlarının bunu söyleyeceğine inanıyoruz.

Biliyoruz ki onun şiirlerinin konusu ne olursa olsun, kalbe dokunan dizeledir. Sözcükleri yüreğinin derinliklerinden geçirdiği için “yüreğine sağlık” demek gerekir. Kitabı okuduktan sonra tüm okurlarının bunu söyleyeceğine inanıyoruz.

En uzun yol sana geldiğim yoldu sandım uzak bir ülke gözlerin o da tükendi işte apansız kaldım karanlığın ortasında duldasız söylenmez bir daha umudun şarkıları yakılırken kalbimde umutsuzluğun ağıdı.

Nurbanu’nun, insan ruhunun derinliklerini, insan beyninde oluşan fırtınaları ve gelgitleri yoklayışıyla, varlık-yokluk, mutluluk-mutsuzluk sorunsalında hüzünle salınan, salındıkça dar kapıdan geçmek için zorlanan ademoğlunun serüvenini ve trajik hallerini neo-platonik bir anlatımla iğneden iplik geçirircesine dizelere dökmüş.

Prof. Dr Tuğrul İnal

Nurbanu Kablan’IN şiirinde ortaya koyduğu, üzerinde çalıştığı kitapta “AŞK İLE BARIŞ” zengin bir dil hazinesinden titizlikle seçtiği kelimelerle yüklendiği anlam, böyle bir ahengin doğmasına neden olduğunu açıkça söyleyebilirim.

Şair, yoğun bir düşünce, inanç ve duygu ikliminde gezinen “sevginin” “sevdanın” ve “aşkın” bir türlü çözemediği kimliği hayranlıkla sorgulamayı başarıyor.

Hasan Uğur Taşçı 

Şiir severlere sunacağımız birbirinden değerli şairlerimizin oluşturduğu bir kitabı elinize aldığınızda ‘iyi ki bu kitabı edinmişim’ diyeceksiniz.
Her bir şiir kendi içinde ayır bir dünyayı barındırır. Her şiirin içindeki dizeler, şairin şiir deryasındaki birer damlasıdır. Bütün ırmaklar aslında aynı yere akarlar. Şiirlerde bu ırmakların birer koludur.

Şiir ırmaklarının temiz ve berrak görüntüsü pak sayfalarda sizlerin önüne serilmektedir. Türkçenin aşılmaz zenginliği ile sözcükler birbirini kovalarken; okuyanın derin duygularına dokunur. Şairlerin şiirlerini okurken bazı dizelerde hüzünlenilecek belki bir ah çekilecek. Kiminde Karacaoğlan vari esecektir. Kiminde ise derin duygulara kapılıp düşünülecek. Şiir dili kolay bir dil gibi gelse de derin kuyuların sessizliğinde kendini anlatırken bazen imgeler içinde bir şeyleri anlatmaya çalışacaktır. Her okuyan ayrı bir haz alacaktır. Şiir okumak edebiyatta bir mutluluk iksiridir.

Aşık Sefil Ahmed

Baygenç Yayıncılık