Düşlerin Rengi

Seherin serin yeli getirmiyor kokunu,

Felek görmezden geldi saçlarımın akını…

Seni sevmekte buldum hayatımın farkını,

Akşam güneş batarken ömrümden bir gün çalar,

Sanki hiç yaşanmamış gibidir hatıralar…

Sensiz her mevsim kıştır, özlem çekerim yaza,

Öyle çok derdim var ki bitmiyor yaza yaza…

Aklıma düştüğün an sarılıyorum saza,

Öksüz bırakmıştın ya, aşkımız durmaz ağlar,

Sanki hiç yaşanmamış gibidir hatıralar…

Tutsak olduğum sevda bırakmıyor yakamı,

Bilmem yaşıyor muyum, gerçek midir, şaka mı?

Talihim acımasız, bu onun intikamı…

Unutulmaz anılar yüreğimi yaralar,

Sanki hiç yaşanmamış gibidir hatıralar…

Binbir türlü çiçekten bal toplayan arısın,

Hazan olan ömrümün yemyeşil baharısın,

Gülüşündedir cennet, ya melek ya hurisin,

Mehtapta gül yüzüne secde ediyor dağlar,

Sanki hiç yaşanmamış gibidir hatıralar…

Eğer Ankara’daysan hâlâ

kederli adımlarımın üstüne bas

Arka sokaklarımdan yürü.

Hacettepe acilinde döktüğüm gözyaşlarımı doldur

Karanfilde iç...

ayyaş desinler aldırma.

Ankaradaysan hâlâ

Öldürülen çocuklarımıza ağla.

Mamağa, Güven Parka

10 Ekimde tren Garına

bir demet çiçek bırakmayı unutma.

Ankaradaysan hâlâ

Ankaralının akşamlarını sev.

Tan vakti ayrılıklarını, acılarını unut.

Beni unutma…

Platonik Sevdam

ne horoz şekeri özler

ne oyun parkı

masallardaki ejderha bile kar etmez

içindeki korkuyu silmeye

hep aynı nakarat dilindeki acı paslanmış söylence

saplanır yüreğime

kâr etmez Güneşin doğuşu

bin şükürlü söylence boş

gemilere binmek ister

açar kollarını rüzgâr rüzgâr

uzak ülkelere

arabalar otobüsler trenler uçaklar

geçer üstümden aldırmam

yollar yıldırmaz beni

bir çıkış yolu bulamaz yaa

işte o zaman ezilir yüreğim

onun yüreği serçe kuşu

hâlâ pır pır

Rüzgâr senden yana değilse
Bir yelkenlin olsa ne yazar
Okyanusta sadece güneş değil
İnsanın umutları da batar

Umutsuz yaşanmaz derler
Unutma
Her sabah yeni bir güneş doğar
Umudun varsa yarından
Sana bir can üflemiş yaradan
Bu can tenden çıkmadan
Son nokta, son virgül konmadan
Yakmadan yıkmadan çalmadan
İnsanca yaşamaya devam

Olsam Olsam

Seninle Benim Aramda

Zaman zaman çıkar gibi olurmuş

Nasıl olurmuş ki bu?

Susarak mı?

Avazın çıktığı kadar susarak mı?

Nedir bu vaveyla?

Konuşsak mı biraz?

Yoksa uyusak mı az?

Men Dakka Dukka

İki Gözüm

“İlk bakışta çok teknik bir şiir Vedat Yazıcı’nın şiiri. Biraz yaklaşıp evrenine sokulunca derin bir bilgelikle de yüz yüze geliyorsunuz. Uzun bir görmüş geçirmişlikle yaşamın nice gizi sergileniyor önünüze; hem de ustalıkla kotarılmış bir şiir söylemiyle… Öztürkçeyle yazıyor şiirini. Genç, hatta çok genç sözcüklerden derin çağrışımlı özgün imgeler kotarmayı başarıyor.” Halil Şahan
“Vedat Yazıcı’nın özenle Türkçeye yaslanmasını, şiirini Türkçeyle donatmasını saygıyla karşılıyorum. Şiirlerinde bu ilkeli, sorumlu davranışını beğeniyle izledim. Dizeler arasında güzel Türkçemizin varlığını duyumsatıyor.”
Oğuz Tümbaş
“İncelikli çağrışımlarla ince ince dokundurmalarla bezenmiş benzeri pek yazılmamış usta işi bir şiir Vedat Yazıcı’nın şiiri.”
Osman Nuri Poyrazoğlu
“Vedat Yazıcı, şiiriyle, yazılarıyla özgün ozanlarımızdandır. Her alanda, her konuda duyarlı olduğunu, bilimsel düşünce ışığında yaşadığını yansıtır yapıtlarında. Zengin Türkçemizi, çok anlamlı olarak kullanmayı sever ve sevdirmeye çalışır.”
Hasan Akarsu

“Şiirlerde, salt imge kurmanın dışında, şairin değişerek gelişen geliştikçe doğayı hızla
yok eden küreselleşmenin ortaya çıkardığı maddi ve manevi yok oluşun sesleri de
algılanmalıdır.”
Hasan Efe

Hiçbir arkeoloğa ses vermez
Dilimin altındaki gömü
Her çağda kendini tutuşturan
Ateş benim!
Milattan önceydim ya da
Milattan sonra.
Tavus kuşlarına renk veren benim!
Piramitlerde sırdım, lahitlerde efsun
Kahire'de kâhin, şişelerde iksir
Üzüm hırsızıyım İrem bağlarında
Yusuf’la zindanda yatan benim!
Mabet ördüm Süleyman’la
Tacı tahtı ifritle şeytana taşıttıran benim!

Al yazmamı kapınızda kaybettim
Kalbim acıyla çarpıyor
Ah kara talihim yâr cano can
Tatlı oğlan yazmamı geri ver
Al yazmamı ben bulmadım
Yemin ederim tanrı şahidim
Kim bulduysa getirsin versin
Tatlı kız al yazmamı
Ah ben anama ne söylerim*
Babama ne anlatırım?
Gider ağabeyime duyururlar yâr cano can
Tatlı oğlan yazmamı geri ver
Esmer gız beyaz gey
Al yazmanla yaramı sar
Aşkının esiriyim bana işkence etme
Yüreği yanık kız al yazmamı

Vietnam’da tutuşan bendim çocuğum

Sen yandın kurtuldun.

Hiroşima’da, Nagazaki’de

Senin bedenin değildi

Parçalanan, atomlarına ayrılan.

Sivas’ta lime limeyim

Erimekteyim hâlâ

Başbağlar’da.

Yemen’de inlemekteyim,

Ağıtlara düşmüş,

Suriye annem,

Sütsüz memelerde

Somali açlığıyım,

Açlığın,

Siyah, beyaz, sarı yüzüyüm.

Çernobil radyasyonunu

Paylaştık Pavel’le, İgor’la

Yudum yudum,

Dinsin diye sızısı yüreğimizin.

Kızılay’da, Ulus’ta

Patlamalara bölünmekteyim,

Acılara gömülmekteyim,

Acı çekmenin sonu yok,

Topyekûn savaş görünüyor,

Dünyanın faşist ağzına dinamit koymuş
Yeni insan için koşuyorduk
Uzun solukluydu yolculuk
Denizin mavi bakışlarına sarınmış
Geceleri yıldızları topluyor
Şafak vakti genç ölerek çoğalıyorduk
13 Aralık güz gecesiydi
Mahpushane avlusunda Mamak’ın
17 yaşında genç bir komünist
Devrime inancını sehpaya yazıyor
Genç ölerek çoğalıyorduk
Fecir öpüyordu Ankara’nın sokaklarını
Yıldızlar ağlıyordu
Ay bulutların arkasına saklanmıştı
Güneş ayaklarını sürüyordu utancından
17 yaşında genç bir komünist
Mahpushane avlusunda Mamak’ın
Genç ölerek çoğalıyorduk

1962 Yılında Ardahan’ın Hanak ilçesine bağlı;
Çayağzı köyünde dünyaya geldi. Fakir bir köy çocuğu olarak ilköğretim eğitimini köy okulunda tamamladıktan sonra maddi zorluklar nedeniyle eğitimi ne devam edemedi. İlk
gençlik yıllarına girdiğinde ailesinden ayrılıp 1976 yılında İstanbul’un yolunu tuttu. Bir başına geldiği büyükşehirde hem hayata tutundu çalıştı hem de ilk şiirlerini yazmaya başladı. Gençlik yıllarında çalıştığı bir büfede büyük
şair Ümit Yaşar Oğuzcan ile tanışması, şair ile olan diyalogları ve sanat üzerine sohbetleri onu meftunu olduğu şiir sanatına daha bir ısındırdı. Evliliğine kadar geçen sürede birçok
yerli halk sanatçısı ve halk ozanıyla bir arada bulundu. Bu süreçte bağlama ve ozanlık sanatıyla da ilgilendi ve çeşitli türküler besteledi. 1987 yılında evlendi. Şair halen evli ve iki çocuk babasıdır.

2000’li yılların başından bu yana sanat anlayışını tecrübe ve birikimleriyle beraber; toplumsal değerler, kardeşlik, fakir halkın sosyal durumu, yurt ve insanlık sevgisi temalı şiirler
üzerinde yoğunlaştırmış ve ağırlıklı olarak ölçü de erli Şiir’e bırakmıştır. Halen İstanbul’da ikamet etmektedir..

İnsanlar, benim hayatımı yazar;

Ben, yaşarım.

Ben, insanlara baktıkça şiir yazarım.

Her insanın içinde bir insan daha vardır

Ve içinde kurduğu bir hayal dünyası

İnsan hayal ettiği hedeflere koşar

Ve her insanın içinde gizlediği

Duyguları da vardır

Fani dünyaya alaka gösteren, beklentiye giren huzur bulmaz.

Aksine “bu bana lazım değil” diyen ve Hakk’a gayret eden bahtiyar olur.

 (Arka Kapaktan)

Nice uygarlıklar geçti,
Nice barbarların tebessümüyle alevlendi insanlık.
Hangi kadın okuyacak, Hangi şair yazacak bunu,
Var mıdır?
Var mıdır? Sarılması imkansız açılan yaraların hislerine kapılan annelerin gözyaşlarını yazacak.
Var mıdır? Yoksullukla mücadele eden bir babanın akşam eve gelirken çocuğuna yedirdiği ekmek kırıntısını.
Var mıdır? Üzerine giyebileceği üç beş elbisenin olmadığı ve yaşadığı hayat koşullarında dışlanan bir kız çocuğunun hayat hikayesini anlatacak.

Varsa söyleyin, ama yoklukla öldürmeyin duyguları…

Geçmişten günümüze süregelen ve devam eden insan yaşamından kesitleri akıl süzgecimden geçirip kalp harcıyla yoğurduktan sonra manzum olarak ele almaya çalıştım. Çeşitli konularda kaleme aldığım, naçizane duygu ve düşüncelerimi ifade etmeye çalıştığım bu şiirleri umarım ki beğeniyle okuyacaksınız.

“YOL VE YOLCU” adlı şiir kitabımı okuyacak olan herkesin bu şiirlerde mutlaka kendilerinden bir şeyler bulacaklarını ve bir an için de olsa şiirin insana tesir eden duysusal yönünü zevkle hissedeceklerini umuyorum.

Gurbette hasret ve meşakkatle geçen günlerin gölgesi altında kaleme aldığım bu şiirleri en içten duygularla okumanızı arzu ediyor, sizlere en içten sevgilerimi sunuyorum. Nice şiir dolu güne yelken açmanız dileğiyle...

Kurnaz bir tazıdır yüzün, gezer raflarında belleğinin 
eski zamanlardan bir menfaat boy verir 
sen taşırken o mahmur tevazünü 
bu otoyolları düş görebil diye yaptı devlet
uyanıkken savaşasın diye hala yerinde okyanusya 
adımı sandıklardan çıkar, köpüklü bir reforma hükmet 
el yazın sermayedar, sakalların demir mayalar 
tutuşur tüm kışkırtmalar, kar yağar tabutlara 
nolur beni haklı çıkar dünya

hızla dolan kum saati gibi

akıp gitmekte her şey

dönüp durmakta

daha yakalayamadan

tutamadan elimde

***

Hayatın hızla akışı içinde hep bir yerlere yetişmek, bir şeyleri yakalamak için koşarken arada bir durup nefes almaya ihtiyaç duyarız. Şiir, işte o anlarda bizim soluklanma alanımızdır. Orada nefes alır, orada dinginleşir, orada arınırız.  Varlığı, yokluğu ve bu ikisi arasında yaşanan her şeyi kuşatır şiir. Kimi zaman boğazımıza düğümleneni, kimi zaman gözümüzdeki ışıltıyı kaleme döktüğümüz… Kâh göz yaşımızı kâh coşkulu kahkahamızı; hüznümüz ve sevincimizle, özlediklerimiz, kavuştuklarımız ve veda ettiklerimizle, kaçmak ya da varmak istediklerimizle yaşamaya devam ettikçe varlığımızı perçinlediğimiz ülkedir şiir. 

***

bir kalem az mürekkep

sarmaş dolaş

satırlarda dans ederler

***

Şiirin dansına davetlisiniz!

Memleketimde olmak varmış şimdi
Hüznü yaşamak Karadeniz’de
Duman duman, sis sis!
Güneşi beklerken yağmurunda ıslanmak bir öğle vakti
Nisbet olsun diye
İstanbul şairlerine…

"Unutmam Seni İçimde" adlı üçüncü şiir kitabında düşsel öğeleri doğa ile ifade ediyor. Bazen yaşayan bir baharda, bazen çiçeğin kokularında sevdasıyla birlikte anlatıyor. Manevi değerleri ön plana çıkaran barış, dostluk, sevgi ve aşkı anlatırken, kelimeler dans ediyor adeta... Kafiyeler olsa da serbest ölçü kullanmış şiirlerinde şairimiz... Doğa benzetmeleri ve tasvirleri şiire anlam katmış. Her dizede sosyal içerikli barış ve umuda dair özlemler vurgulanmış,
 "Dünyaya attım adımımı
 Büyüdüm barışa doğru"

Dizelerinde yüreğindeki sevda ile barışı anlatıyor. Çoşkulu ve sade bir dille yazılmış kitabı okurken umuda ve sevdaya yelken açıyor insan.....

SEVİLAY ÖZYÜREK

Ben öldükten sonra, duvarda asılı bir resim olmak istemiyorum
Ara sıra kalbinden geçmek, deniz kıyısında bir cisim, yüreklere dokunası his, güneşi bekleyen gece, baharı özleyen menekşe olmak istiyorum.
Susayan dillere dua, alkolsüz mey olmak istiyorum hayatlara.
Sözden ilahi yazılmak, kelimelerin gücüne gitmek istiyorum, dışlanmaktan ziyade, içlenmek, sevgilinin diyarında ekilmek istiyorum yavan topraklara.
Yani, ben öldükten sonra da sevmek istiyorum seni.
Martı gagasında bir parça simit, durakta bekleyen heyecan olmak istiyorum.
İnsanların gözünden kaçmak, senin gönlünde esir olmak istiyorum.
Dağların erimeyen kar'ı, çay'ın bitmeyen hayali, duygusuzların kâbusu olmak istiyorum.
Ara sıra uğra yapraklarıma, hissederim taa oralardan, biliyorsun, ben öldükten sonra da sevmek istiyorum seni.

Mağlubum Artık
Mevsim bir türlü yaza dönmedi,
Çiçekler açtı da boynunu eğdi,
Güneş de onlara hak verdi,
Yüzünü iyice gizledi.
Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek,
Dengesini yitiren evrenle bir olup,
Gönlünü eylemek.
Kendi karanlığında başkaları da 
Kör olsun istemek.
Doğru mu yapıyorum bilmiyorum ama,
Bu aralar ben tam olarak da bu’yum,
Biraz bencil, biraz kötü, azıcık huysuz
Ama en çok da mağlubum artık.

Miras gibi harcadılar bizi
 
En çok karlı havayı
Soba başında kül kokan saçlarını
Kara gözlerinden şimşekler çakan sevgiyi
Elinde tırpan erkekler gibi ekin biçmeni
 
Bir erkek gibi olup beş yavruya kanat açmanı
Uykuyu haram kılıp, geceye düşman olmanı
 
En çok da kapı önünde beni beklemeni
 
Ardış pınarın suyu gibi akıp
Üzüm taneleri gibi soğuk soğuk içime çekiyorum
Ben
Seni
Düşümden hariç
Sabah güneşi içime yakar ya
 
Öyle özlüyorum

Açlık nedir bilmemeli çocuklar
Acı nedir bilmemeli
Bereket yağsın
Dağlardan denizlerden
Tanrıça Kybele anamızın memelerinden
Tüm zamanlara kokusu yayılsın nergisin
Doysun gülsün çocuklar

Bu kitapta anlatılan olaylar ve durumlar tamamen gerçek, yapılan yorumlar ise samimiyetin kölesidir. Her gün bittiğinde, ardında bıraktıklarını kendince ayıklamak düştü kitabın yazarına. Basitlikte derinliği, sadelikte zarafeti arayan, insanımızı tanımak ve anlamak isteyen sohbetseverlere hararetle tavsiye edilir.

Dünya boşaltılmış, görelim diye uzakları
çocuğun bir elinde nar, diğer eli sessizlik
gidenin bıraktığı boşluk
kalanın gözlerine dolar

Her şey yüktür
sözcüklerden başka yükü olmayana
yürürsün bir zaman
seni büyüten kırlara doğru iyi bak
Annenin sevincinde kan var.

Sabah güneşi yüzünde

Gözüne gözüne dökülen ter

Rüzgârlıyordu ayak tabanını...

Ayağını sağlam bas

Zamanın dizginlerini kırar

Burun direğini sızlatan...

Zambak;

Doğuş ve Ölümdür...

Ve yeniden

Hep yeniden...

Toprağın kardeşi

Cümlelerin sığınağı...

1. Naylon Sözler-ÖZLEM GÜZELHARCAN

Hiç söyledi mi size
Coğrafya öğretmeniniz
Katil nehirler barındırır
Masa üzerindeki plastik yerküreniz
Behrengi’yi çaldı mesela Aras
O gündür ağıt yakıyor Mezopotamya’da
Bütün küçük kara balıklar
Kuzeyde
Ouse nehrinde
Hayaleti dolaşır
Yalnız ve güzel Virgina Woolf’un
Elbisesinin ceplerinde
Edebiyat katili
Hüzünlü ve ağır taşlar
Nehirle işbirliği yapmışlar
İçi acır durur Orlando’nun

2. La / ŞİRİN PARKAN

“Akdeniz bir kadındı
Koşarken çoğaldı”
“Aramıza olmuş bitmiş olarak gelenlerden bir şair Şirin Parkan... Onu bir gün okursanız şunu dersiniz: "Neden daha önce tanımadım bu şairin şiirini?" Ya da "ya kendisinin farkında değildi ya da başkaları farkında değildi..." Ben Şirin'in şiirlerini ilk okuduğumda uzun zamandır çok da sevdiğim fragmanlı uzun bir şiirle karşılaştım. Şiirsel gökyüzü yeniden açıldı, günışığı dahil birçok türde ışıkla yeniden doldu. Bu açıdan uzun zaman sonra ilk kez bir şairi merak ve takip etmeye başladım. Uzun sözün kısası bütün yıldızları tanıyamayız göremeyiz. Ve şair bir yıldızsa şiirleri tek maddesi onun ışığı ve sıcaklığı olan yansımalardır.”

3. Sen Sarıldın Kış Bitti / CANDAN SELMAN

Martılara bulut atıyordum
Dalgalara ekmek
En çok burnum üşüyordu
Hani şu yağmurlarda laz olan
Asma yaprakları örtmüyordu
Göğüslerimi
Sen sarıldın
Kış bitti!..
Kış bitti!..

Umrandan uygarlığa bir yol
Uhudun eteklerinden süzülen
İbrahimi bir türkü ateşten
Gizlice ansızın açılan ferahlığa
Küllerinden doğarcasına her an
Bin atlı şahlandı surlar hayran
O manayı aradı fatih Mehmet han

1975 Ankara doğumlu olan yazar Ankara Üniversitesi DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunudur. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde Türk Halk Edebiyatı alanında bir yıl yüksek lisans yapmıştır. Mezuniyetinin akabinde 4 sene öğretmenlik yapan yazarın 2013-2019 yılları arasında yayınlanmış 6 kitabı bulunmaktadır. Eserleri ve yazar hakkında daha geniş bilgi için www.aynurhazar.com internet sitesini ziyaret edebilirsiniz.

Düşün ki,
Sen, sereserpe Karadeniz’e dökülen
Bir bozkır kızının saçlarındasın.
Bir ömürden uzunca
Ruhuna yol arayanların içlerindesin.
İçimdesin, bendesin.

Şair bir yol şairidir ama bu yol içsel bir kavganın sözcüklerle resmedilmiş bir tablosudur. Yolculuğu 1977 yılında başlayan bir gezgindir şair. Ruhuna yol arayanlar bu kitapta; bir dizede ya da bir şiirde veya bir sözcükte mutlaka kendi yolculuklarından bir şey bulacaklardır. Ama şair bir şekle ya da bir konuya sıkışmış bir şiir kitabı koymuyor önümüze. Sayılarda geziyor, çoklu evrenlerde arıyor sevgiliyi, felsefik yaklaşımlarla sorguluyor varlığı dizelerinde, bir yas evinde çığlık oluyor sesi şairin, evdeki eşyalara dağılıyor harfleri tek tek; özlemi, Ordu yaylalarında Galdirik Turşusu gibi kokuyor, Yaradana ulaşsın istiyor yolu.

Çaresizlik içinde yıllarca sustum
Ağzımda tuttuğumu içime kustum

Diye şiirlerini ve dahi dertlerini kimseler duymasın isteyen şair, bu kitapla gönlünü sizlere açmaya karar vermiştir.
Şair sizi, kendini bildi bileli içinde bir akarsu ağzında biriken tortular misali yığılanları bir su gibi izlemeye çağırıyor.

Kış geldi frezyam
Toprağın altına çekilen
Köklerinin sarmalına mı
Dolanmalıyım yeniden

Kış sensizliğime lapa lapa yağıyorken
Çoktan buz tutmuş
Sana dokunamayan ellerim

Baharı mı beklemeliyim
Kokunla sarhoş için
Ey güzel Sarı Frezya'm
Güneşin ilk ışıklarında
Buluşalım yeniden

Vakit seslerin gün batımıdır
Gülün gölgesi saçımdaki kırmızı
Gül ki eğmiş başını bir yokuşa
Her şeyin sesi kırık kuşların hariç
Ve her şeyin sesi kısık
İnsan kırılmalarından başka

Gülcemâlin,
Rüyâlarda gördüğüm
Zülüflerin tel tel olmuş ördüğüm
Dertler ayyuka çıkmış
Ah ü fizârım, böğrüme düğümlenmiş kördüğüm
Allah müstahakını versin…
Vuslatım kıyamete
Gökkubbemde
aşk var…

Gökkuşağının renkleri
Bulunur mu denkleri?
Türlü bitmez gülüm ile cenkleri
Rûz-i mahşer'e kadar
Yüreğin selâmete
Gökkubbemde
aşk var...

Alam dünyayı bir elime
Vurun sazlar bam teline
Yakışır duvağı geline
Gökkubbemde
aşk var…

Yalnız ve lanetli
Aşkın can yakan tarafı
Kendini harap etti
Onsuz kalalı

Ertelenen hayatlar gördüm
Tamamlanmamış deneyimler.
Eskimiş roller,
Eksik sözler…

Tanımsız rüyalar dinledim
Tanıdık bahaneler.
Nedenlerin kuruttuğu düşler
Bir soru işaretine asılı kalmış.

Geçmişi geleceğe taşıyan eller gördüm
Solgun tenli, kirli beyaz…
Yaşaran gözler,
Bir düşün en heyecanlı yerinde.

İstemeyi istemek ne demekti,
Bütün sevinçlere layık olduğunu bilmek?
Sordum akşam ezanına beş kala kalabalığa:
“Hayatınızın öznesi kim?”

Aslı Hatice Ersoy’un dizeleri, kendi yaşamından sizlere yansıyan ışıkla özden öze sesleniş ve konuşmalardır.
İnsana Yüce Yaradan’ın sevgisine dair güveni ve bahşettiği değerleri hatırlatma; yeni kelime, niyet ve anlayışa ilişkin bir davettir.

Zira bakış açımız kararlarımız,
Kararlarımız da yarınlarımızdır.

Mısralarla İyileşme;
“Bugünü İyileştiren Sözlerle Yeniden Yapılandırmak” kararında olanlar içindir…

Elinizdeki kitap, Ayfer Yıldız’ın dördüncü şiir kitabı…

Derdi olan, dert edinen ve derdini seven bir şaire Ayfer Yıldız. Sevdiği ve sahiplendiği derdi onu söyletiyor; çok da güzel söyletiyor. Yüreğinden akan duyguları aklın süzgecinden geçirip kelimelerle boyarken yürek tellerimizi titretmekle kalmıyor, titreyen yüreklere ferahlık da taşıyor. Kadim bir şiir geleneğinin son halkası şiirleriyle, anlatamayan ve anlaşılamayanların yüreklerindeki çığlığı bize ulaştırıyor.

Bundan dolayı Ayfer Yıldız şiirleri hayatın içinde olan, hayatta karşılığı olan ve Türkçe yaşadığı sürece var olacak şiirler! Hayret duygusunun doğurduğu aşkın dizeler, beyitler ve dörtlüklerle bize bizi anlatıyor. Bu sebeple şiirlerinde sadece Ayfer Yıldız’ı değil, hepimizin yüreğindeki sancıları, özlemleri, hayalleri ve sessiz fırtınaları da bulacak, “Bu şiir bana yazıldı” duygusundan kendinizi kurtaramayacaksınız.

- Yazar Dursun Kuveloğlu

1975 Ankara doğumlu. Ankara Üniversitesi DTCF Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü mezunu. Gazi Üniversitesi’nde Türk Halk Edebiyatı üzerine bir yıl yüksek lisans yaptı. Mezuniyet sonrasında Ankara’nın çeşitli ilçelerinde 4 yıl öğretmenlik yapan ve akabinde New York’ta yaşamaya başlayan yazarın, “İsmi Lazım Değil Cismi Aşk”, “Kuş Renginde Gökyüzü” isimlerinde şiir; “Kimliksiz Gemiden Mektuplar” ile “Gidenlere Merhaba” isimlerinde dememe ve en son “Pinhan ve Ben” isminde hikâye türünde kitapları yayımlanmıştır. Çeşitli gazete ve dergilerde köşe yazarlığı yapmıştır. Son dönemde yazılarını ve şiirlerini kendi sitesinde yayınlamaktadır.

Ve…
Güneş canından can verirken bize
olunmaz bir kavganın içindeyiz biz
Ve,
Sömürgenler bir hezeyan içinde,
farkında değillerdi
güneş gülüşlerinin.
Ve,
güneş diyor,
kendi yalnızlığınızı
kalabalıklığınızı,
gökyüzüne sorun!..
Ve,
bir bulutun
yalnızlık yürüyüşünde
aidiyatsızsınız…
Ağustos ortasında
tam da özgür ve yalnız

Yüklerin sana ait değil,
hangi bulut taşır senin yükünü?
Doğduğun güne dönmezsen.

sabah erken uyandım
hüzünlü güne yağmurlar doğuyordu
eski fırından taze ekmek alıp
kahvaltı yapacaktım
seneler var ki masamız hazır olurdu
eve dönmelisin
yokluğun anne yokluğu
terliğini kapının önüne koydum

kanadı kırık topal bir kuştu gönlüm
susuz kedi gibi dolandım evde

yokluğun su yokluğu

Gürsel Sarıkaş tarihler boyu konuşulagelen anadilimiz olan “Zone Dakıle” yani “Zone Ma”yı büyük bir özveri ile emek ile göz nuru ile kök kelimelerin orijinalini koruyarak bize ulaştırmıştır. Bingöl dağlarının ziyaretlerinden akan suyun berraklığı ve şeffaflığı gibi duru kelimeler ile aktardı, süsleyerek bize büyük bir miras bıraktı. Kitaptaki şiirleri doğa, itikat ve aşk ile renklendirmiştir.
Dil insanın kimliğidir. Atalarımızın bıraktığı binlerce yıllık mirastır. Büyüklerimiz tarafından bugüne kadar aktarılsa da zaman içinde konuşanlar azaldığı için UNESCO tarafından yok olmak üzere olan diller kategorisinde koruma altına alınmıştır.
Gürsel Sarıkaş’ın bu kitabı da dilimizi gelecek kuşaklara aktaracak güzel bir çalışmadır. En önemlisi de dilimizin orijinalliğini bozmadan aktarmasıdır. Bu anlamda ana dile verdiği emekten dolayı Gürsel arkadaşımı kutlar, başarılarının devamını dilerim.
Bra Gürsel, weşo warbe, rındke tı esta… Xızır kedere to medo. Deste paye to weşbe.

Varto Dewa Muska’ra İbrahim Doğan

Dünyayı Dünya Yapan Gölgeler

Şiirimizin ustalarından İhsan Deniz’in, zâhiri fazla zâhir, bâtını fazla bâtın, üç bölümden ve üç fotoğraftan oluşan yeni şiir kitabı. 
Şiirde, eşya ve tabiattan koparılan kelimelerin alabildiğine buğulu, alabildiğine koyu bir rüyâda, nefiste, kalpte ya da muhayyilede buluşmasından, rastlaşmasından hatta çatışmasından alelade olmayan bir sadelik cehdi fark ediyoruz hemen.
İstanbul’da ağaçtan düşen bir sonbahar yaprağı ile Amazon ormanlarında uçan bir kelebek arasındaki münasebetin kuvvetini idrâk eden ruh için herhalde aykırı, yabancı imge yoktur. 
Mesela hususi ahvalden süzülen birkaç kelime bütün bir hâtırayı yüklenebilir uzak ve yakın işaretler olarak. Kırk yıl varlığını sürdürebilir cepteki elma, üstelik şiirin elmasıdır artık. Bazen de imgeler şairin içindeki nizama uymayabilir, o zaman okuyucu ona bir yol bulacaktır. Bir fotoğraf kılavuz olabilir mi?
Fotoğraf şiirin karşısında bir ayna gibi dursun 
Gecenin içindeki ay gibi duru su gibi dursun yeter ki
Sen kendi tebessümünü okursun, 
Dostluğun imdada yetişen ışıklarıyla kamaşmış olarak.
Bütün bir geçmiş bir kelimenin içindedir, bazen kendisidir hatta. Şiir mâsivâ da olur, olmaz da. Yaşananlar, olup bitenler ve  hâtıralar bulutundan damıtılan acılar için ölü toprağını varlığından adamakıllı temizleyen dikkatin sesi ilâç olur: 
‘’Vakt şod ey mordegân haşr-ı mücedded resîd’’

Uzman edebiyat öğretmeni olarak en büyük aşkı şiir… Son 15 yıldır yazdığı şiirlerini bir kitapta toplamaya karar verdi ve okuyucuların beğenisine sunuyor. Öykü, şiir, kompozisyon dallarında il, ilçe ve yurt çapında ödülleri bulunan yazarımız, bir senaryo ve otobiyografik roman yazma çalışmalarını da sürdürüyor.