Ben ve Biz Değerler Serisi’nin ikinci kitabı Tüketmem Kendimi, tüketim çılgınlığı hakkında düşündürücü ve bir o kadar da eğlendirici bir hikâye… Üstelik alışveriş yaparken işini çok kolaylaştıracak bilgiler de var içinde. 

Çılgınlar gibi alıyoruz da alıyoruz… Eşyaları tıka basa dolduruyoruz da dolduruyoruz… Ama sonra bir de bakıyoruz ki, daha hiç kullanmadan unutmuşuz bunları bir yerlerde. 

“Uff, yeter artık!” deyip bunalıyoruz bu kadar çok eşyadan. Sonra bir başka şey görüp diyoruz ki: “İşte bunu almazsam çok mutsuz olacağım!” Ama alınca da mutluluğumuz çok kısa sürüyor nedense. 

Biz eşyaları tüketeceğimize, eşyalar mı bizi tüketiyor ne?

Ben olup özgürlüğü, biz olup sorumluluğu ve böylece mutluluğu kazanmayı anlatan Ben ve Biz Değerler Serisi’nin ilk kitabı İki Gözüm Ali, engelli dostlarımızla birlikte daha adil bir hayat kurma yolunda farkındalık uyandıracak samimi bir hikâye…

Kuşlar gibi cıvıl cıvıl, gökkuşağı gibi renkli… Öyle hoş, öyle neşelidir ki Ali, dilerim sizin de arkadaşınız olur böyle biri.Kimse onun kadar iyi hissedip anlatamaz doğanın seslerini. Rüzgârı, yağmurun tıpırtısını, dut yaprağını kemiren tırtılı… Ali coşkuyla sever yaşamı. Ne ki zordur onun için pek çok şey. Çünkü Ali görme engelli. Ne dersin, hep birlikte ona hayatını kolaylaştıracak armağanlar verelim mi?

Ben ve Biz Değerler Serisi’nin dördüncü kitabı Ne olmuş Ne Olmuş! dünyada anlatacak ve dinleyecek ne de güzel şeyler varmış diyeceğin düşündürücü bir kitap…

 Fıs fıs fıss… Herkes birbirinin kulağına bir şeyler söylüyor. Bıdı bıdı bıdı… Laflar o ağızdan bu ağıza yayılıp gidiyor. Çıt çıt çıt… Kimilerinin kalbi çok fena kırılıyor. Tüh tüh tüh! Dedikoduyu oradan oraya taşıyanlar, bunların yalan olduğunu öğrenince nasıl da pişman oluyor. “Ah ki neyi anlatsam, neyi dinlesem?” diye soruyorsan kendine, kulak ver Sokrates adındaki bilgine ve onun Üçlü Süzgeç Testi’ne…

Çözüm Bende!, okuyucusunu olura olmaza sızlanıp, yok yere kendini bunaltmanın yükünden kurtarıyor. Yağmura kızmak yerine, yanına şemsiye alıp çıkmayı öneriyor.

Aksilikler hep beni mi bulur diye düşünüyorsan, kendini bazen çok şanssız hissediyor ve etrafındakilere kırılıyorsan, bu kitap tam sana göre! En yakın arkadaşının durup dururken sana küstüğünü, sonra da gün boyu başına olmadık şeyler geldiğini düşünsene. Bu kitabın kahramanı kötü bir gün yaşıyor. Sıkılıyor, bunalıyor, üzülüyor ve etrafını suçluyor. Ama sonra bir de dönüp bakıyor ki, başkalarına kızmanın hiç yararı yok. O zaman diyor ki: “Sorun bende, öyleyse çözüm de bende!” Ve şaşırıyor sorunlarına ne kadar kolay çözüm bulabildiğine… 

Canım Arkadaşım, sıcacık, içten, seni sen olduğun için seven arkadaşların değerini iyi biliyor. Tıpkı Japonya’da bir duvara hapis kaldığı halde yıllarca arkadaşının yardımıyla yaşayan kertenkele gibi… Tıpkı Ubuntu çocukları gibi…

Bir zamanlar bir bilim adamı gitmiş Afrika’ya, demiş ki çocuklara: “Şu ağaca ilk ulaşan, bu sepet dolusu meyveyi ödül olarak kazanır.” Çocuklar koşmuş ama el ele… Hepsi de birinci olmuş ve meyve yemeyen kalmamış böylece. Gel bu kitap da arkadaşın olsun senin, içindeki dost canlısı sözcüklerle kalbin sevinsin. 

Ben ve Biz Değerler Serisi’nin sekizinci kitabı Aloo!, telefonla konuşurken birbirini unutan iki arkadaşın komik hikâyesiyle başlıyor. Sonra telefonlar hakkında, ilginç mi ilginç, şaşırtıcı ve çok işine yarayacak bilgiler sunuyor.

Eskiden Kızılderililer dumanla haberleşirmiş. Şimdi bütün telefon ve sosyal medya görüşmelerinin dumanla yapıldığını düşünsene. Bir anda tüm dünya bir buluta benzerdi herhalde. Biz de öksürmekten konuşamazdık. Dahası öyle çok duman olurdu ki kimse birbirini göremezdi. Belki şimdi de göremediğimiz çok şey vardır telefonlar hakkında. Ne dersin birlikte onlara
yakından bakmaya?

Topluca Gidiyoruz, hep birlikte yola çıktığımıza göre, yolculuğumuzu hep birlikte güzelleştirmemiz gerektiğini düşünüyor. Öndeki yolcuyu ittirmiyor, cıss tak cıss tak müzik dinlerken yanındakini bezdirmiyor, ter kokan çorabıyla kimsenin burnunun direğini kırmıyor. Ve bu kitap ayrıca çocukların büyüklere yer vermesi gerektiğini de düşünmüyor.

Boyum kısa, ne kadar zıplasam da yetişemiyorum tutacağa. Ayakta durmaya çalışıyorum ama, görünmüyorum bile upuzun büyükler arasında. Biri oradan çarpıyor, biri buradan çarpıyor, üstelik de ayağımı eziyor. Sonra otobüs bir viraj aldı mı bedenim bir yana, çantam bir yana savruluyor. Bana asıl büyüklerin bize yer vermesi çok daha mantıklı geliyor. 

Ben ve Biz Serisi’nin on birinci kitabı Bendeki Şans!, içiniz sıkıldığında neşenizi yerine getirecek, akıllı mı akıllı öyküler anlatıyor. Karamsarlığı bir an önce yenip hayatın tadını çıkarmak için herkesin kolayca uygulayabileceği yöntemler öneriyor.

Hint Usta, suratsız çırağına bir bardak suya bir avuç tuz atıp içmesini söylüyor. Hımm, amma da tuhaf şey… Çırak söyleniyor: “Uff, şu zehir gibi suyu içmek ne kadar da saçma!” Çırak suratını ekşitip dururken, ustası onu göl kıyısına götürüyor. Göle de bir avuç tuzu atmasını, sonra da gölden su içmesini istiyor. Ve soruyor: “Nasıl suyun tadı?” Şimdi ferahlamış bir ifade var çırağın suratında. İyi de usta neden böyle garip şeyler istedi acaba? 

Maç Kaç Kaç?, bir fair play oyuncusu. Yani kazanmayı seviyor ama kaybettiğinde de asil davranışlarını koruyor. Rakibine karşı her zaman saygılı, çünkü spor kadar insanı da seviyor.

Fenerbahçe’nin efsane oyuncusu Alex, yalnızca gol atmakla kalmıyor, asistleriyle arkadaşlarının gol atmasını sağladığında da mutlu oluyordu. Herkese karşı o kadar saygılıydı ki rakipleri bile ona hayrandı. Bu sayede de çok mutlu olduğu bir şeyle karşılaştı. Beşiktaş forması giyen bir çocuk, formasının arkasına Alex yazdırmıştı. Bizim kitabımızda ise Asya ve Arda iki rakip takımın taraftarı olarak bakalım neler yaşadı?