Zola, Rougon- Macquart'lar: İkinci İmparatorluk Döneminde Bir Alinenin Doğal ve Toplumsal tarihi'ni 20 ciltlik bir dizide ele alıp romanlaştırmayı düşündü. Kendi deyişiyle "tutkuların kabarıp taşmasını ve kendini zevklere kaptıran çağımızın baş kaldırmasını simgeleyen" bir model ailenin tarihini canlandırmaya ve ayrıca soyaçekimin yasalarını incelemeye girişti. Dizinin ilk romanı Rougon'ların Yükselişi, sonuncusu da Doktor Paskal'dır. Bu dizinin en önemli yapıtlarından biri Tohum Yeşerince, maden işçilerinin yaşamını büyük bir başarıyla canlandırır. Romanın kahramanı maden ocağının kendisidir ve bu ocak, hem olayların geçtiği çevre, hem de insanları besleyen, tüketen yeryüzünün, yaşamın canlı simgesidir. Tohum Yeşerince, toplumsal bir belge olduğu kadar, yazarın sınıf kavgalarılya kömür madenlerindeki çalışma koşulları üzerine yaptığı araştırmaların, düşsel simgelere ve çoğu kez sanrı sınırına dayanan Dantevari betimlemelerle dönüştüğü epik bir şiir olarak da görülebilir. Diğer romanlarında olduğu gibi bu romanda da nesnelere canavarsı görünümler yüklenmiş, hayvanlar insanlara özgü davranışları sergilemiş, kitleler doğanın güçleri haline gelmiş ve karakterler, tiplere, alegorilere ve simgelere dönüştürülmüştür. Zola'nın sanatının başarısı olan gerçeklikle simgeciliğin bu sentezinin altında, Rougon Macquart romanlarına o derin eşsizlik niteliğini veren şiirsel temalar yatmaktadır. Söz konusu temalar her şeyden önce göksel bir yükselme duygusu, dünyanın yıkılması ve Hıristiyan-Hümanist geleneğin içinde neredeyse yok edildiği bir maddeci felsefe ile tarihin çevrimsel görüşünü içeren bir yenilenme duygusudur. Bu, Jules Lemaitre'in sözleriyle içinde, "insanların bir karanlıklar ve bilinçsizlikler denizinin dalgaları gibi göründüğü" bir felsefedir.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.