Bizim annelerimiz İki uçurum arasında doğurdu biziAçılıp kapanan ve hep derinleşen,Dibinde karanlıklar yetişen oynak bir uçurumda.Biz onlara bin uçurum verdikParçalansınlar diye bin kere...Yaşadıkları hayat bir gül yüküydü, hep ağırGoncaları gören bizdik, Dikenlerse bir astardı tenlerinde, hep kanatan.İki uçurum arasında doğurdu annelerimiz biziSorsak onlara, ne denli acıdır dikenin zulmü?Sorsak onlara, ki yeniden doğururlar gülerek bizi.Gözlerinde ve göğüslerinde eski yüklerin dikenli iziAnnelerimiz, kirli bir hayatta temiz ekmeklerle büyüttü bizi.
Şairin içe bükülmesinden söz edilirdi… bundan geçtik. Artık şair uzaya bükülüyor, boşluğa. Şiir de öyle. Bundandır; bunca kanlı ve katliamlı zamanda temiz yüzlü şiirler, temiz uykulu şairler zamanı. Şiirin, şiirimin yüzü temiz olmasın, eli de öyle. Döşeğimiz sert ve dert, yorganımız kaygı, uykularımızda çocuk çığlıkları… huzurun haram olduğu bir zamandayız. Şiiri de uyku tutmamalı, şairi hele hiç…
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.