Yi Bir Belediye Başkanının Temel Nitelikleri
Ve Tanıdığım İyi Belediye Başkanları
Üstüne Çeşitlemeler (1973-2019)

Literatürde fıkhi hükümlere kaynaklık eden hadislere “ahkam hadisleri” adı verilmiştir. Bu hadisler, İslam fıkhının temelini teşkil etmiş ve fıkhi hükümlerin çoğu bu rivayetler üzerine bina edilmiştir. İhtiva ettikleri hükümlerin ehemmiyetinden dolayı sözkonusu hadisler muhtelif eserlerde bir araya getirilmiş ve birçok alim tarafından bu eserler üzerlerinde şerh çalışması yapılmıştır. Bu alimlerden birisi de hadis şerhçiliğinde önemli bir yere sahip olan İbn Dakiki’l-İd’dir.
İbn Dakiki’l-İd’in ahkam hadislerini şerh etmesini konu edinen bu eser giriş, üç ana bölüm ve sonuçtan meydana gelmektedir. Giriş bölümünde İbn Dakiki’l-İd’in yaşamış olduğu dönem siyasi, ilmi ve sosyal açıdan genel hatlarıyla incelemeye tabi tutulmuştur.

Birinci bölüm İbn Dakiki'l-İd’in hayatına ve ilmî kişiliğine ayrılmış ve ilmi kişiliğini oluşturan öğeler üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda hocaları, talebeleri ve eserleri araştırmaya konu edilmiştir. İkinci bölümde hadis usulcülüğü ve bazı hadis meselelerine yaklaşımı ele alınmış ve bu konularda diğer usûlcülerden farklı olan yönleri araştırılmıştır. Üçüncü bölümde İhkamü'l-ahkam şerhu Umdeti’l-ahkam ve Şerhu’l-İlmam bi-ehadisi'l-ahkam ve el-İmam fî ma'rifeti ehadîsi'l-ahkam adlı eserleri incelenerek İbn Dakiki’l-İd’in ahkam hadislerini şerh etmedeki metodu irdelenmiştir.

Bu çerçevede ahkam hadislerini hangi ilke ve esaslar çerçevesinde değerlendirmeye tabiv tuttuğu araştırılarak kendine has bir hadis yorum yönteminin olup olmadığı ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bu bölümlerdeki açıklamalar neticesinde sonuç kısmı oluşturulmuştur.

Demokratik yerel yönetim; “yerel topluluk üyelerinin (belde hal- kının) ortak ihtiyaçlarını karşılamak, ekonomik, sosyal ve kültürel zenginliğine ve refahına ilişkin yerel hizmetleri görmek üzere ku- rulan; bu hizmetleri, genel yetki ile, kendi sorumluluğu altında ve yerel topluluğunu yararları doğrultusunda yerine getiren; hiçbir ayrımı gözetmeden insanı yerel demokrasinin temeli kabul eden; işleyişinde açıklığı, şeffaflığı, insan haklarını, çoğulcu ve katılımcı demokrasi ilkelerini yaşama geçiren; yetkilerin yerel topluluğa en yakın yönetim birimince kullanıldığı, kamu tüzel kişiliğine sahip, özerk ve demokratik bir yöntem”dir.

Yerel yönetim, hem “yereldir, hem de bir yönetimdir (iktidardır).” Yerel yönetimin iki temel boyutu vardır:

“Yerel hizmet birimi olma”, yerel hizmetlerin sağlayıcısı olma boyutu; burada yerel yönetimin, bir işletme, üretme ya da ürettirme ve idare etme sistemi olması söz konusudur.

“Demokratik, kendi kendini yönetme birimi olma” boyutu; burada yerel yönetimin bir siyasal sistem olması söz konusudur.

Yerel yönetim halka en yakın yönetim biçimidir. Tarihsel olarak merkezî yönetimden önce geldiği gibi, demokratik potansiyeli olarak diğer yönetim birimlerinden daha üstündür. Çünkü, bireyin kendi kendime yönetimine gerçekten katılabileceği en uygun dü- zey olan, “yerel” düzeyin yönetimidir.

Yerel yönetim, günlük hayatın bugünü ve yarını için özel öneme sahip birçok kararın alındığı, uygulamanın yapıldığı yerdir. Yerel yönetim bu tür kararların alınmasına, uygulanmasında halkın et- kinliğinin sağlanabileceği ve aynı zamanda, topluluğun yararı için, bireylerin bilgi ve yeteneklerinin harekete geçirilebileceği en uygun konumda bulunan bir yönetimdir. Bu nedenlerle, yerel yönetim, demokrasinin uygulamadaki birincil yeri, temeli ve demokrasinin beşiği olarak görülmektedir.

Kentsel Adalet Arayışı, Kuşkusuz, Belirli Adaletsizliklere Bireysel Çözümler Getirme Çabasının Ötesinde, Onu Aşan Ve Kolektif Girişime Yönelik Bir Niteliğe Sahiptir. Bu Arayış, Adaletsiz Kent Koşullarının Ortadan Kaldırılmasını Amaçlayan Ve Bu Uğurda Mücadele Verenlerin Çoğul Ve Parçalı Eylem Ve Söylemlerinin Uyumlu Çerçevelere Kavuşturulması Çabalarını Da İçerir. Kentsel Adalet Arayışı, Son Dönemlere Kadar, Adalete”, Sosyal Adalete, Değişime Ve Dönüşüme Yönelik Toplumsal Hareketlerin İhmal Edilmiş Olan Mekânsal Boyutuna - Hak Ettiği Ağırlıkta - Bir Vurgu Getirir. Diğer Bir Deyişle; Adaleti Anlamak”, Yalnızca Sosyal, Ekonomik Ve Politik Yapılar Ve Koşullar Arasındaki İlişkiler Üzerine Eğilmekle Değil, Fakat Aynı Zamanda Bu İlişkilerin Mekânsal Çağrışımları Üzerine Eğilmekle Mümkündür. Kentsel/ Mekânsal Adalet Yaklaşımı, Hem Teorik Bir Kavram”, Hem Ampirik Bir Analiz Biçimi” Ve Hem De Sosyal Ve Politik Eylem İçin Strateji” Niteliklerini Bağrında Taşır.

“Gramsci’nin… felsefe, kültür-sanat-edebiyat ve siyaset arasında mükemmel bir köprü kurması ve bunları gerçekçi bir bütünsellik içinde bağdaştırması; determinist (belirlenimci), kaderci, pozitivist, kaba maddeci ve araçsal akılcı düşünme tarzına karşı, üstün bir eleştirel anlayışla karşı çıkması; anti-demokratik, otoriter, seçkinci, yukarıdancı (Jakoben ya da Sezarist) merkeziyetçi siyasal ve toplumsal oluşumlara karşı, bireye, öznelliğe, gerçek taban demokrasisine, özgürleştirmeye dayalı bir anlayışla teori ve pratikte yeni seçenekler sunması vurgulanmalıdır.”

Selahattin Yıldırım, Marksizme, sosyalizme ve özgürlükçü düşünceye katkısını bu sözlerle özetlediği Antonio Gramsci için bir tür okuma kılavuzu sunuyor. Akademisyenlere veya uzmanlarına değil, “sıradan” okura hitap ettiğini söyleyerek… Nitekim, sunduğu seçme-süzme alıntılarla bu büyük düşünürü keşfetmekte rehber işlevi görecek, “okur dostu” bir çalışma elinizdeki. Bununla beraber, hem birincil kaynaklardan hem “Gramsci ustalarından” faydalanarak, aşkla yazılmış olan kitabın, konunun özel meraklılarına da söyleyecekleri var. Yazar, Gramsci’nin düşünme ve yazma üslubunu özellikle önemsiyor. Onun, demokratik filozofluğuna dikkat çekiyor: “Son sözü söylemeyen, ucu açık, bitirilmemiş, diyaloğa ve yeni katkılara açık oluşuna… okur üzerinde bir egemenlik kurma girişiminde bulunmamasına”… Hegemonya, pasif devrim, tarihsel blok gibi birçok kavrama damgasını vurmuş, ideoloji, sivil toplum, aydınlar, kültür gibi birçok “kronik” meselede yeni ufuklar açmış bir düşünürle tanışmak, zaten tanıyanlar içinse, onunla sohbeti genişletmek için…