Avrupa’da bir canavar dolaşıyor! 

Özgür Çiçek ve Irmak Ertuna Howison, Mary Shelley’nin kült eseri Frankenstein’ın yayımlanışının 200. yıldönümünde Kutsal Kitaplardan Romantiklere, yaratıcılığın tekinsiz diyarlarında canavarın elinden sevgiyle tutarak dolaşıyorlar.

Dr. Frankenstein’ın ceset parçalarından yarattığı, sonra da derin bir tiksintiyle yüzüstü bıraktığı öksüz canavar, insanın kıyısında durup sevilmeyi bekledi. Bir insan eli uzansaydı ona, hiç kötülük yapmayacak, sıcak, mutlu çatıların altına sığınacaktı. Yalvardı babasına, kendisine bir eş, onu sevebilecek bir ucube yaratması için. Dünya denilen cehenneme sürgün; sevgisiz, kimsesiz, gittiği her yere dehşet yayan uğursuz bir canavar olarak işlediği cinayetlerde acı dolu bir çığlığın izi vardı: “Baba beni neden terk ettin?”

Ölümünün 200. yıldönümünde Jane Austen kadar sivri dilli, hınzır iki genç kadın eşliğinde, 18. yüzyıl İngiliz taşrasının adab-ı muaşeret kurallarından günümüzün popüler kültürüne, gündelik hayatına ve beyazperdedeki yürek hoplatan Austen karakterlerine eğlenceli bir yolculuğa çıkacaksınız. Ve ihtimaldir ki yolculuk bitiminde hep bir ağızdan haykıracaksınız:

Evvel zaman içinde tarih, savaşlar, ihtilaller, yıkımlar, ölümler ve zaferlerle örülürken, kadınlar kimsenin anlatmadığı eviçlerinde sessiz sedasız yaşarlardı. Oysa dilsiz eviçleri nasıl da kalabalıktı, nasıl da şenlikli. Doğumlar, ölümler, evlilikler, aşklar, gündelik hayatın tüm ritüelleri, yatak odaları, salonlar… Fakat kim cüret edebilirdi, gündelik hayatın sıradanlığıyla büyük kahramanlıkların görkemini boy ölçüştürmeye?

Tabii ki Jane Austen! O dilsiz eviçlerini sivri dili, hınzır ironisiyle dile getiren Jane Austen. Artık “evlenme çağına gelmiş her genç kadın” zengin bir kısmet bulmanın inceliklerini adım adım öğreniyor, Austen’ın adab-ı muaşeret kurallarıyla döşediği mutlu izdivaç yolunda emin adımlarla yürüyordu.
Aşk mı dediniz? Evet elbette aşk da vardı. Gururlu erkeklerin, önyargılı kadınların oturduğu devasa malikanelerde “aşk” da oturuyordu.