“Âdem’i kısmen yoldan çıkaracağım derken kendi tastamamyoldan çıkmış, rezil rüsvâ olmuş, sefil zelil olmuş, kelek kepazeolmuş, permeperişan olmuş, rütbesi tenzil edilip nâr-ı semumdanmürekkep bir cin olmuş, tekrar tenzil edilip isli pisli bir Şeytanolmuş, bâtılda ısrar edince bir daha tenzil edilip İblis olmuş, hazırolmuşken Âdem’i de iğfâl edip kendine benzetmiş, onunla birlikteCennet’ten sepetlenmişti.”İsrafil’in ölü kalplere can veren nefesi, yani Nefha...Bu romanda şeytanın hikâyesine can veriyor.Sezgin Kaymaz, şeytanın “diyalektiğini” anlatıyor.Ve meleklerin dramını – zira cennette de hayat zor! Bu aynızamanda insanın kibriyle, hevesleriyle, kabiliyetleriyle, acizlikleriyleyaşadığı git gellerin, iniş çıkışların, şaşkınlıkların hikâyesi. Neticede,bilinmezliğin hikâyesi.Akıl sır ermez – ama bir yandan da bildik insan hali... Ürpertili - amayine de şen şatır... Ezeli-ebedi ve ölümsüz olanın kudreti, korkusu –ve adeta ezelî-ebedî bir fanilik neşesi...
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.