Yüzyıllar birbirini kovaladı. Belki bin yıllar. Gölgelerin gücünü elde etti. Kara olanın gücünü. Asgard’a uğradı. Yeri geldi kral oldu, imparator oldu; yeri geldi köle, yeri geldi şair, yeri geldi çiftçi. Ama en önemlisi, bir tanrı oldu. Çok fazla ailesi oldu. Çok fazla kadın sevdi. Ama hiçbirini Tenzen kadar sevmedi, sevemedi. Çok fazla olan çocuklarının ölümünü acıyla izledi. Sevdiği insanların, yiğitlerin ölümünü… Yıkılmaz denilen imparatorluklar yıkıldı. Bitmez denilen çağlar bitti. Kırık kalbi yavaşça karardı, taşlaştı; aynı o karagül gibi. Karardı çünkü yalnızdı. Etrafındaki her insanın, krallığın, çağın ölüşüne, yenilerinin doğuşuna ve tekrar ölüşüne tanıklık etti. Karardı çünkü üzgündü. Çok uzun süre yer altında bir mağaraya çekildi ve düşündü.
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.