"Birbirimizin acılarına giderek yabancılaştığımız bu dünyada, hiç düşündük mü bostan korkuluğuna ne kadar benzediğimizi? "...
Ekşi sabahlar kokuyor tüm yataklarCaddelerde bostan korkuluklarıHep kargalar konuyor asfaltlaraÖlümü parçalıyorlarLime lime ediyorlarGagaları vişneçürüğü kan lekesiÖnce asfalta sürüp keskinleştiriyorlar gagalarını Ve hep gözlerden başlıyorlar oymayaHiç şaşırmıyorum bu işeNasıl kararmışsa gökyüzüYeryüzü de işte öyleSıcak asfalt kokuyor tüm caddelerArtık kimse kovmuyor kargaları Herkes kocaman bostan korkuluğuHerkes ölümünü bekliyor caddelerde...
Internet Explorer tarayıcısının 9.0 ve daha eski sürümlerini desteklememekteyiz. Web sitemizi doğru görüntüleyebilmek için tarayıcınızı güncelleyebilirsiniz, güncelleyemiyorsanız başka bir tarayıcıyı ücretsiz yükleyebilirsiniz.